Historia Polskiej Parafii w Reading
Druga wojna światowa rozproszyła Polaków po wszystkich kontynentach świata. Ci, którzy nie mogli wrócić do Polski opanowanej przez system komunistyczny szukali schronienia w obcych krajach. Jednym z wielu miejsc, w którym osiedlali się Polacy była Anglia. Władze brytyjskie wraz z polskimi utworzyli tu Polski Korpus Przysposobienia i Rozmieszczenia celem ułatwienia żołnierzom Polskich Sił Zbrojnych dostosowania się do emigracyjnego – cywilnego życia. Do Anglii przybywali nie tylko żołnierze walczący na różnych frontach o wyzwolenie Ojczyzny (I i II Korpus Polski, lotnicy, marynarze), ale także ich ocalałe rodziny z Indii, Afryki, Niemiec…
Jednym z wielu miejsc osiedlania się Polaków były obozy Checkendon, Nettlebed, Coombe Park w pobliżu Reading. Opiekę duszpasterską nad Polakami w nich mieszkającymi objął przybyły w 1947 z Włoch ks. Alfred Botor (1914 – 1973) – kapelan II Korpusu Polskiego.
Polacy zawierając małżeństwa i zakładając rodziny rozpoczęli budować swoje życie w nowych warunkach emigracyjnych. Starano się, aby młode pokolenie wzrastało i rozwijało się w atmosferze polskiej tradycji. Rodzice wraz z kapłanem dbali o religijne wychowywanie dzieci i młodzieży, bardzo ważne były nabożeństwa w języku polskim, jak i nauczanie języka polskiego. Dlatego już od początku w obozie zorganizowano Szkołę Polską, której celem było przekazanie jak najwięcej wiadomości o Ojczyźnie.
Wraz z powolnym likwidowaniem obozów Polacy przenosili się do sąsiednich miast – ks. Alfred Botor opieką duszpasterską objął tych Polaków, którzy osiedlili się w Reading i okolicy. Tutaj z polecenia ks. infułata Wł. Staniszewskiego – Rektora Polskiej Misji Katolickiej w dniu święta Chrystusa Króla w 1951 roku została erygowana Polska Parafia obejmująca oprócz Reading – Coombe Park i Basingstoke. Życie religijne i społeczne nowo powstałej parafii skupiło się w kościole św. Jakuba oraz w szkole św. Anny, gdzie swoje miejsce znalazła Polska Szkoła.
Z biegiem czasu parafia zaczęła się coraz bardziej rozrastać, przybywało młode pokolenie, w którym ze wszystkich sił starano się pielęgnować te wszystkie tradycje religijne i narodowe, którymi żyli ich rodzice. Coraz bardziej jednak odczuwano brak własnego ośrodka. Dlatego też w 10 lat od erygowania parafii w 1961 r. ks. Botor powołał do życia Komitet Kupna Domu Polskiego – w zamierzeniu miałby on być domem wszystkich Polaków i organizacji działających na terenie parafii. Cel ten udało się zrealizować kilka lat później – 19 czerwca 1966 roku ks. bp. Wł. Rubin dokonał uroczystego poświęcenia Domu Polskiego. Od tej pory sale Domu Polskiego, stały się miejscem, w którym organizowano uroczystości religijne, narodowe i parafialne. Tutaj też w kaplicy odprawiano codzienne msze św. (niedzielne w dalszym ciągu w kościele św. Jakuba) oraz przeniesiono Szkołę Sobotnią, która to tego czasu wynajmowała pomieszczenia w angielskiej szkole. W kwietniu 1975 roku dodatkowo zakupiono sąsiedni dom, który miał służyć jako plebania i kancelaria.
W 1980 roku zapadła decyzja o zakupie anglikańskiego kościoła św. Jana Ewangelisty, mieszczącego się przy ulicy Watlington, który władze miasta przeznaczyły do rozbiórki. Był to obiekt zabytkowy, który wymagał gruntownego remontu, a co za tym idzie wielkich nakładów finansowych. Opinie na temat zakupu były podzielone. Część parafian obawiała się, że koszty renowacji i utrzymania takiego budynku przewyższają możliwości finansowe parafii. Jednakże mimo obaw zakupiono ten budynek i podobnie jak Dom Polski, wspólnymi siłami doprowadzono do stanu używalności. Uroczystego poświęcenia kościoła, który oddano pod opiekę Sercu Jezusa dokonał 5 grudnia 1981 roku ksiądz kardynał Władysław Rubin. Tym samym rozpoczął się kolejny rozdział w historii parafii.
W latach 2006-2012 dokonono pierwszej części generalnego remontu kościoła – wykonano renowacje wieży i zewnętrznych murów.
W latach 2017-2019 dokonano drugiej czesci remontu – wykonano renowacje dachu i murku wokół kościoła
